4اکتبر 2023- بر اساس مطالعه ای که در نشست سالانه انجمن اروپایی مطالعه دیابت (EASD) در هامبورگ، ارائه گردید، Tirzepatideدر درمان دیابت نوع 2زودرس، به اندازه ی درمان دیابت نوع 2 تشخیص داده شده در مراحل بعدی زندگی موثر است. دیابت نوع 2 زودرس(EOT2D، تشخیص قبل از 40 سالگی)، یک شکل تهاجمی تر از این بیماری است که معمولاً به درمان کمتر پاسخ می دهد.

تیرزپاتید، به دسته جدیدی از داروها تعلق دارد که اثر دو هورمون دخیل در کنترل قند خون و سرکوب اشتها، به ترتیب پپتید-1 شبه گلوکاگون (GLP-1) و پلی پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز (GIP) را تقلید می کنند.این دارو که یک بار در هفته تزریق می شود، به عنوان درمانT2D در ایالات متحده در می 2022 تأیید شد و اخیراً (سپتامبر 2023) به عنوان درمانی برای برخی از افراد مبتلا به T2D در انگلستان تأیید شد.

دیابت نوع 2، شایع ترین شکل دیابت، معمولا در افراد میانسال و مسن رخ می دهد. با این حال، شروع در سنین پایین‌تر در سطح جهانی شایع‌تر شده است. T2D با شروع در جوانی یا دیابت نوع 2 زودرستهاجمی تر است. سلول های بتای تولید کننده انسولین در لوزالمعده در افراد مبتلا به EOT2D سریعتر از افرادی که در میانسالی و پیری به دیابت نوع 2 مبتلا می شوند، از بین می روند.

شواهد این امر شامل داده های برنامه SURPASS است. در این سری از کارآزمایی‌های بالینی که برای ارزیابی پتانسیل تیرزپاتید به‌ عنوان درمانی برای T2D طراحی شده‌اند، سلامت کلی افراد مبتلا بهT2D با شروع در جوانی، نسبت به افرادی که در مراحل بعدی زندگی به دیابت نوع 2 مبتلا شده بودند، بدتر بود. در افرادی که در جوانی بهT2D مبتلا شدند، نسبت به افرادی کهT2D در آنها دیرتر شروع شده بودند، سطح قند خون، میانگین وزن بدن و BMI و سطوح چربی خون بالاتر بود که خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را افزایش می دهد.

افراد مبتلا بهT2D زودرس، همچنین کمتر به درمان ها پاسخ می دهند. با وجود این، تحقیقات کمی در مورد مدیریت این بیماری انجام شده است.

پروفسور ملانی دیویس، از دانشگاه لستر، لستر انگلستان و همکارانش در ایالات متحده از داده های برنامهSURPASS (SURPASS-1، 2، 3 و 5) برای ارزیابی تأثیر تیرزپاتید بر کنترل قند خون، وزن بدن و نشانگرهای متابولیکی قلبی در EOT2D استفاده کردند.سه دوز مختلف تیرزپاتید درSURPASS  مورد آزمایش قرار گرفت: 5 میلی گرم، 10 میلی گرم و 15 میلی گرم.

پس از 40 یا 52 هفته درمان با تیرزپاتید، تغییرات در میانگینHbA1c (متوسط سطح قند خون)، وزن بدن و نشانگرهای متابولیک قلبی از جمله دور کمر(WC)، چربی‌ها و فشار خون در شرکت‌کنندگان با شروع جوانی(873 نفر، 20.5درصد) وشرکت کنندگانی که دیابت نوع 2 در آنها دیرتر شروع شده بود(3394 نفر، 79.5 درصد)، با هم مقایسه شد.

محققان گزارش دادند که تیرزپاتید، در T2D زودرس و دیررس به یک اندازه موثر بود و منجر به بهبودهای مشابهی در HbA1c و وزن بدن درT2D زودرس و دیررس در هر سه دوز در هفته ی 40 یا 52 شد. تیرزپاتید ( در همه دوزها) همچنین دور کمر، لیپیدها(تری گلیسیرید و HDL) و فشار خون سیستولیک را به طور مشابه در هر دو گروه بهبود بخشید.

پروفسور دیویس نتیجه گیری کرد: دیابت نوع 2 زودرس نه تنها تهاجمی تر است، بلکه معمولاً به داروها کمتر پاسخ می دهد، به همین دلیل یافته های ما واقعاً دلگرم کننده است. اکنون به تحقیقات بیشتری برای ارزیابی اینکه آیا شروع زودهنگام درمان با تیرزپاتید و داروهای مشابه باعث بهبود نتایج بلندمدت در این گروه مهم می شود یا خیر، نیاز داریم.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2023-10-tirzepatide-effective-early-onset-diabetes-life.html